Saturday, October 9, 2010

E-Life

Het is nog geen tien jaar geleden dat één van de muren in mijn huiskamer volledig bedekt werd door mijn collectie grammofoonplaten. Daarvan heb ik er nu nog zo'n 20 over: alleen de exemplaren waar ik vanwege mijn jeugdherinneringen bijzonder aan gehecht ben zijn er nog. Mijn volledige collectie Ekseption, Chris Hinze's in opdracht van het Holland Festival gecomponeerde "Parcival", fluitconcerten van Devienne, Blavet en Touchemoulin, gespeeld door Maxence Larrieu en, een beetje een Fremdkörper in mijn collectie, "Scotland in Song", van Alastair McDonald. Ook deze albums zijn eigenlijk volkomen overbodig: net als de andere LP's die inmiddels genadeloos het huis uit gezet zijn, heb ik ze allang op CD gebakken. En eigenlijk nemen inmiddels ook al die CD's meer ruimte in dan me inmiddels lief is: ik ben nu eenmaal een rommelkont en kan ze nooit vinden als ik ze wil afspelen. De CD-speler heeft trouwens kuren, dus ben ik blij dat al die CD's inmiddels keurig geript op mijn externe harddisc - een doosje van 10 x 18 cm met een geheugen van 750 GB - staan. Daarop komt gaandeweg ook mijn enorme operette-archief dat ik jaren geleden liefdevol iedere vrijdagmiddag van VARA's operetteprogramma op cassettebandjes bij elkaar spaarde, vol bijzondere opnamen meestal van de Duitse omroep. Ik beluister al die muziek als ik aan mijn computer zit te werken, en tot voor kort zette ik incidenteel wat muziek op mijn mp3 speler voor op de fiets. Een mp3-speler is helaas een "monotasking device", dus die ligt tegenwoordig in een laatje te wachten om naar het museum van oudheden te worden overgebracht, al heb ik nog even geprobeerd Hester er een plezier mee te doen. Tegenwoordig beluister ik mijn muziek vanaf mijn HTC Desire, mijn trouwe Android, die alles kan, behalve koffie zetten. Geloof het of niet: ondanks alles ben ik behoorlijk ouderwets, dus ik heb het lang geprobeerd tegen te houden, maar nu moeten ook mijn boeken eraan geloven: ik heb vorige week een E-Reader gekocht. De tijd van de stapels te lezen en half uitgelezen boeken om mij heen is binnenkort voorbij!
Als ik al geaarzeld heb, was dat meer omdat ik het toch wel een hoop geld vond. Afgelopen maand echter heel hard gewerkt, geen weekend meer thuis geweest en dus wat extra verdiend en, na wat vergelijkend warenonderzoek, waarbij ik de consumentenbond wegens proefondervindelijk bewezen te weinig inzicht in digitale zaken niet gevolgd ben, het apparaat besteld en afgehaald bij Dixons, gewoon via het web. Fantiestasch :-) Gelijk een vette SD-card erbij genomen, want als het om lezen gaat ben ik een veelvraat: 5 boeken tegelijkertijd is voor mij de normaalste zaak van de wereld en dan nog wat tijdschriften, waarvan er gelukkig steeds meer digitaal verschijnen en dus op mijn e-reader kunnen: "Scientific American", "Linux Magazine" en, alweer een Fremdkörper, "The Journal of the Plainsong & Medieaval Music Society" verschijnen digitaal, "Zenit" ook, maar helaas steeds twee jaar na de papieren editie. Ruimt lekker op. Gisterenavond wel drie keer op mijn (digitale) Google kalender gekeken - ik geloofde het gewoon niet: geen verplichtingen dit weekend! Dat betekent dat ik eens even ongegeneerd veel tijd met mijn E-Reader op de bank ga doorbrengen. Helaas heb ik ook nog een paar boeken op "Treeware-formaat" uit te lezen: Dante (halverwege het vagevuur), Roger Penrose's "Road to Reality", Stephenson's "Baroque Cycle" en Giuseppe di Lampedusa's "De Tijgerkat". Het laatste boek, een Siciliaanse roman, overblijfsel van mijn Siciliaanse reis, lees ik in een vertaling uit 1959; nogal taai taalgebruik en dat maakt dat ik, ondanks mijn gemiddelde leessnelheid van ca 750 woorden per minuut maar langzaam opschiet in dit boek. Penrose's meesterwerk is althans voor mij, een tamelijk moeilijk boek, met veel wiskunde. Heb mij net door hoofdstuk vier heen geploegd, waarin de imaginaire en complexe getallen worden behandeld (een onderwerp waarbij ik indertijd op het VWO ben gaan afhaken en inzag dat ik maar beter geen sterrenkundige kon worden) en ben daarmee op pagina 98 van de > 1000 pagina's dikke pil aangekomen. Nog een lange weg te gaan: heerlijk. Dante zal ook nog wel even duren, dus de overgang zal geleidelijk en pijnloos zijn. Over tien jaar verwacht ik alleen nog mijn collectie Germanistiek (lees: Goethe, Schiller, Mann en wat Biedermeier) en het schitterende cultuurfilosofische tijdschrift Nexus op papier te hebben - waarvan ik hoop dat het nooit digitaal zal verschijnen. Hoe irrationeel ook, echt waardevolle zaken verdienen een papieren editie.