Uil-breiding

In den beginne kocht ik - volstrekt onschuldig - mijn eerste uil. Het was gewoon een knuffel-uil, die ik mooi vond. Ik schaamde mij er wel een beetje voor, maar besloot uiteindelijk dat mijn wens om zo'n uil te hebben groter was dan de angst voor wat anderen ervan zouden vinden. Het was helemaal niet mijn bedoeling ze te gaan sparen. Maar al snel merkte ik dat, als ik eens ergens kwam, het een uniek aandenken zou zijn om er een uiltje te kopen. Niet per sé een knuffel-uil, overigens. De opgebouwde collectie is op deze website te vinden en ook op mijn Flickr-photostream. De laatste tijd zijn er weer wat items aan mijn collectie toegevoegd. Zo was ik de afgelopen mei-vakantie in Kröv, een plaatsje aan de Moezel. Jawel. Natuurlijk zocht ik naar souvenir-uilen, maar alleen de allerergste kitsch was er in de rommelige winkeltjes te vinden - en dat doen we natuurlijk niet. In het naburige Traben-Trarbach vond ik echter een prachtige wollen deken met uilenmotief. Er zitten ook andere patronen op, zoals paddestoeltjes, maar het gaat om Den Uil. Hij is heerlijk zacht en past prima op onze bank - die na jaren trouwe dienst slecht en lelijk wordt, maar nog niet vervangen kan worden, want nog kids thuis :-) Zo heeft het nog nut. In een ander Moezel-plaatsje trof ik in de locale wereldwinkel dit kleine portemonneetje aan. Eenvoudig en toch smakeloos en dat alles voor €2,95. Nu is het vreemde dat inmiddels ook anderen mijn hobby zijn gaan onderhouden. Zo kreeg ik van Astrid - die bij het Hillegersbergs Mannenkoor de catering verzorgt, maar inmiddels het nodige aan mijn uilencollectie heeft bijgedragen - het kleinste uiltje ooit. Op de foto links solo, uitgesneden uit de foto rechts, waar hij tussen een paar andere uiltjes staat. En deze week kreeg ik van een collega van school een boekenstandaard in de vorm van een uil. Ik moet toegeven dat ik er in de schoolmediatheek, waar er meerdere exemplaren van hingen, al een paar keer hebberig naar had gekeken. En nu heb ik 'um dan voor mezelf - erg leuk, gewoon zonde om er een boek in te zetten.

---

Er is nog wel wat te wensen over. Fietsend door Den Haag, op weg naar mijn werk, zie ik heel wat fietsen geparkeerd staan met een uilen-zadeldekje. Een zadeldekje beschouw ik iha als het toppunt van mutserigheid, maar met zo'n uiltje erop is het toch heel anders fietsen. Kennelijk komt hij van de Haagse Studentenpas. Ik ben te netjes opgevoed om hem gewoon van een willekeurig fietszadel af te rukken, maar als er een Haagse student is die ervan af wil: heel graag.