Steun het behoud van het Nederlands Muziek Instituut!

Het is vandaag een bijzondere dag: ik heb voor het eerst in mijn leven een petitie ondertekend. Dat doe ik principieel nooit. Een petitie,een protestmars, lidmaatschap van een bond - het zijn voor mij allemaal uitingen van collectivisme en daar heb ik een gigantische hekel aan. Maar vandaag vond ik, dat ik niet langer aan de kant kon blijven staan terwijl anderen de kastanjes uit het vuur halen voor iets wat toch echt in ons aller belang is.

In his vision of what should be ‘new culture policy', State Secretary Halbe Zijlstra has announced on Friday, June 10 that subsidy for the Netherlands Music Institute will be terminated as of January 1, 2013. This effectively means that the State denies further responsibility for musical heritage. - website Nederlands Muziek Instituut

Persoonlijk sta ik niet te kijken van de bezuinigingen in de kunstsector. Als er schaarste is moet altijd de kunst het als eerste ontgelden. In het "gewone" dagelijkse leven gaan we ook minder naar film, theater of concert als we ons huishoudboekje niet meer kloppend krijgen. Mijn vertrouwen in de deskundigheid van onze politici als het om kunst gaat (trouwens ook als het om andere zaken gaat) is tot nul gedaald toen op 19 oktober vorig jaar Diederik Boomsma, duoraadslid voor het CDA in Amsterdam in een opiniestuk onder de titel "Werp de kunsten terug op markt en mecenas" de muziek van Arnold Schönberg "tenenkrommend lawaai" durfde te noemen.

Moderne kunst is niet alleen onpopulair, maar ook anti-populair, stelde Ortega y Gasset (die er overigens wel door was gefascineerd). Dat is de verklaring achter het tenenkrommende lawaai van een twaalftonale compositie van Arnold Schönberg, het autistische gedruppel van Jackson Pollock, of het als kunst gepresenteerde urinoir van Marcel Duchamp – een gebaar dat is ontaard in een wedloop van steeds smakelozer grappen die merkwaardig genoeg wel steeds serieuzer werden genomen.

Van beeldende kunst weet ik weinig af - al kan ik er soms erg van genieten - dus tegen Boomsma's opinie over Duchamps urinoir heb ik niets in te brengen, maar van de muziek van Schönberg weet ik wél iets af. Er gaan zo maar dagen, weken soms, voorbij dat ik niet zo nodig naar die muziek hoef te luisteren. Soms ook wel, afhankelijk van hoe het petje staat. Maar ik kan mij dus goed voorstellen dat niet iedereen iets met deze muziek heeft. Door deze muziek echter te classificeren als een "smakeloze grap, die merkwaardig genoeg wel steeds serieuzer wordt genomen" is voor mij duidelijk dat Boomsma zich gediskwalificeerd heeft nog ooit iets over kunst te mogen zeggen; na zijn blunder over Schönberg, zal zijn verhaal over Duchamps zal ook wel uit onbegrip, om niet te zeggen: onbenulligheid voortkomen. Gelukkig lieten ook de reacties van Volkskrantlezers indertijd niet veel van Boomsma's kijk op kunst heel. Er is nog hoop voor de Nederlandse cultuur. Een beetje. Maar ondertussen hebben de kiezers dit soort mensen in naam van de democratie wel de macht gegeven. Herman Finkers maakte een tijdje geleden in een televisie-interview met Paul Witteman een bijzonder mooie vergelijking over de naar zijn mening onterechte angst voor de Islam in Nederland en onze cultuur. Kijk, zei hij, als er een vogeltje op een tak in een boom gaat zitten, dan houdt die tak dat best, als tenminste die boom gezond is. Maw: als de boom goed geworteld is in de grond. En als er buitenlanders in Nederland komen wonen hoeft dat in principe ook niet te betekenen dat wij onze eigen cultuur kwijt raken, maar het probleem is: de wortels van onze cultuur zijn verrot! We hebben helemaal geen trots meer voor onze cultuur! Mee eens! Is het bijvoorbeeld niet symptomatisch dat de website van het NMI Engelstalig is? Zolang het gaat om uitvoerende kunsten denk ik bij de aangekondigde bezuinigingen: jammer voor al die uitvoerende kunstenaars, maar dat is dan maar zo. Het gaat hier echter niet om werkgelegenheid voor kunstenaars, maar om het behoud van ons muzikale erfgoed. Het verlies hiervan is straks niet meer goed te maken. Daarom heb ik - voor één keer - die petitie ondertekend. En sterker nog: ik plaats hier op deze website, die ik doorgaans graag vrij van reclame houd, zelfs een link naar de petitie om zieltjes te winnen.